แม้แต่ชาวกรีกและโรมันโบราณก็ชื่นชมคุณสมบัติตามธรรมชาติของเพชรอย่างสูง และเชื่อด้วยซ้ำว่าอัญมณีล้ำค่าที่น่าดึงดูดใจคือน้ำตาแห่งเทพเจ้า แท้จริงแล้ว เพชรที่เกิดจากเพชรภายใต้ฝีมือของช่างอัญมณีนั้นมีคุณค่าอย่างสูงจากมวลมนุษยชาติ เนื่องจากเพชรเหล่านี้มักจะเป็นเพชรที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในด้านสี ความโปร่งใสและความแข็งแกร่ง การสร้างสรรค์ของธรรมชาติและมนุษย์ ไม่น่าแปลกใจที่เพชรเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นนิรันดร์
ทรัพยากรธรรมชาติของประเทศกลายเป็นคำสาปที่น่ากลัวสำหรับประชาชน - ทุกคนต้องการจับพวกเขา
สำหรับหลายประเทศในโลก การขุดเพชรถือเป็นรายได้สำคัญของชาติ ตัวอย่างที่เด่นชัดคือรัฐบอตสวานาในแอฟริกา สำหรับประเทศนี้ การพัฒนาแหล่งสะสมเพชรที่สำคัญทำให้สามารถบรรลุอัตราการเติบโตของ GDP ที่ยอดเยี่ยม ซึ่งในช่วงปี 1966 ถึง 2014 โดยเฉลี่ยอยู่ที่ 5, 9% - ที่สามในโลกรองจากจีนและเกาหลีใต้
รถวันนี้
ในกรณีของสาธารณรัฐอัฟริกากลาง (CAR) เพชรและทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ ได้กลายเป็นคำสาปอันเลวร้ายสำหรับประชาชนของตน CAR อยู่ในใจกลางของแอฟริกาและครอบคลุมพื้นที่ที่มีขนาดเทียบเท่ากับยูเครน เวลาในภูมิประเทศที่ซับซ้อนและสภาพภูมิอากาศ รวมถึงระยะทางที่สำคัญจากชายฝั่งทะเลทำให้ TsAR เป็นพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง - ขณะนี้มีเพียง 4, 7-4, 8 ล้านคนที่อาศัยอยู่ใน TsAR (ที่ 39 ในแอฟริกาในแง่ของประชากร).
ในเวลาเดียวกัน ประชากรที่มีขนาดเล็กในเชิงปริมาณไม่ได้ป้องกันการกระจัดกระจายอย่างบ้าคลั่ง เนื่องจากปริศนาของสังคมท้องถิ่นประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์มากกว่า 80 กลุ่ม แต่ละกลุ่มชาติพันธุ์มีภาษาของตนเอง แต่ภาษาประจำชาติ - ซองโก - แม้ว่าประชากรจะเข้าใจถึง 92% แต่แท้จริงแล้วมันเป็นภาษาพื้นเมืองสำหรับ 0.5 ล้านคนในท้องถิ่นเท่านั้น ซึ่งทำให้การก่อตัวของเอกลักษณ์ทางภาษาทั่วไปมีความซับซ้อนอย่างมาก อันที่จริงแล้ว CAR เป็นภาพโมเสคของกลุ่มชาติพันธุ์ที่เหมือนกันน้อยมาก
ยุคของการปกครองอาณานิคมของฝรั่งเศสซึ่งกินเวลาเกือบ 60 ปี ทำให้ค็อกเทลชาติพันธุ์ท้องถิ่นบางส่วนคล่องตัวขึ้นบางส่วนเนื่องจากการแนะนำการศึกษาในภาษาฝรั่งเศส แต่โดยทั่วไปแล้ว แกนกลางของประเทศไม่ได้ก่อตัวขึ้น และตอนนี้มีเพียง 22% ของประชากรรถยนต์ พูดภาษาฝรั่งเศส. บทบาทเชิงลบอย่างสมบูรณ์ยังเล่นโดยข้อเท็จจริงที่ว่าในวันประกาศอิสรภาพของอาณานิคม Ubangi-Sloe (ที่เรียกว่า CAR 1960) เจ้าหน้าที่ในปารีสได้วาดอาณาเขตของตนใหม่ทำลายเกือบครึ่งหนึ่งของที่ดินและรวมไว้ใน รัฐ CAR ที่อยู่ใกล้เคียง - ชาด แคเมอรูน และคองโก (บราซซาวิล)
ความแตกแยกนี้ยังคงส่งผลกระทบต่อรัฐที่สูญเสียพรมแดนทางทิศเหนือและทิศตะวันตกไปในสมัยโบราณ นอกเหนือจากการกระจายตัวทางชาติพันธุ์และภาษาของประชากรและการบาดเจ็บจากการสูญเสียดินแดน สังคม CAR ยังถูกแบ่งแยกออกไปตามสายศาสนาและภูมิภาค 80% ของคนในประเทศนับถือศาสนาคริสต์ (51% เป็นโปรเตสแตนต์ 29% เป็นคาทอลิก) อีก 10% เป็นมุสลิมสุหนี่และอีก 10% เป็นลัทธิท้องถิ่น
ชาวมุสลิมส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเขตปริมณฑลและชายแดนด้านตะวันออกของ CAR ในอดีต ผู้นำระดับสูงของสาธารณรัฐเกือบทั้งหมดมาจากคริสเตียน ดังนั้น มุสลิมจึงรู้สึกว่าตนเองอยู่นอกเส้นทางชีวิตทางการเมือง การเปลี่ยนผ่านของประธานาธิบดี Jean-Bidel Bocassi สู่อิสลามเป็นเวลาสามเดือนในปี 1976 โดยรอความช่วยเหลือทางการเงินจากพันเอก Muammar al-Gaddafi ของลิเบียและการปกครองประจำปีของประธานาธิบดีมุสลิม Michel Jotodia (2013-2014) ไม่ได้ทำให้ชีวิตของชาวมุสลิมในท้องถิ่นดีขึ้นแต่อย่างใด.
แนวเผด็จการ
การแบ่งแยกภายในอีกแนวหนึ่งภายในประเทศคือการแบ่งชนชั้นสูงออกเป็น "คนเหนือ" และ "คนใต้" การก่อตัวของกลุ่มหัวรุนแรงของศัตรูเหล่านี้เกิดขึ้นระหว่างตำแหน่งประธานาธิบดีของนายพล Andre Colingby (1981-1993) ซึ่งกระจายตำแหน่งที่น่าสนใจที่สุดในประเทศให้กับผู้ที่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์ Yakoma ซึ่งมาจากภูมิภาคสวรรค์ พวกเขาเริ่มถูกเรียกว่ากลุ่ม "ชาวใต้" ในช่วงรัชสมัยของผู้สืบทอดของเขา Ange-Felix Patassé (1993-2003) อำนาจตกไปอยู่ในมือของพันธมิตรของกลุ่มชาติพันธุ์ Sara-Kaba, Souma และ Kara ซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่ป่าของแม่น้ำ Ubangiพวกเขาถูกเรียกว่า "ชาวเหนือ" ความขัดแย้งระหว่างพันธมิตรระดับภูมิภาคทั้งสองเกิดขึ้นในรูปแบบของความรุนแรงระหว่างชาติพันธุ์และการจัดกลุ่มกบฏติดอาวุธ
หลังจากการล้มล้างรัฐบาลปาตัสเซและการขึ้นสู่อำนาจของประธานาธิบดีฟรองซัวส์ โบซิเซในปี 2547 การจลาจลของประชากรมุสลิมก็เริ่มขึ้น ซึ่งทวีความรุนแรงขึ้นเป็นสงครามกลางเมืองสามครั้ง สงครามครั้งแรก "สงครามในป่า" (พ.ศ. 2547-2550) อนุญาตให้ชาวมุสลิมได้รับที่นั่งในรัฐบาลแห่งความปรองดองแห่งชาติ
อย่างไรก็ตาม ความไม่เต็มใจของ Bozize ที่จะตอบสนองความต้องการทั้งหมดของกลุ่มกบฏมุสลิมได้ทำลายข้อตกลงสันติภาพและจุดชนวนให้เกิดสงครามกลางเมืองครั้งที่สอง (2012-2014) ในช่วงความขัดแย้งอื่น กลุ่มพันธมิตรของกลุ่มกบฏมุสลิม "Seleka" ("สหภาพ" ในภาษา Sango) ได้เข้ายึดเมืองหลวงของ Bangui และมอบอำนาจให้กับ Michel Jotodia มุสลิม
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในประเทศยังไม่กลับสู่ภาวะปกติ รัฐบาลควบคุมเฉพาะเมืองหลวงในขณะที่มลรัฐหยุดอยู่ในอาณาเขตอื่นของ TsAR ความปลอดภัยและความถูกต้องตามกฎหมายหายไป เช่นเดียวกับตำรวจ อัยการ และตุลาการ ระบบการแพทย์และสถาบันการศึกษาหยุดทำงาน 70% ของโรงพยาบาลและโรงเรียนถูกปล้นและทำลาย ระบบกักขังพังทลาย: จากเรือนจำ 35 แห่งมีเพียง 8 คนเท่านั้น อดีตอาชญากรหลายพันคนพากันไปที่ถนน
นักสู้ Seleka ไม่ได้รับเงินเดือนและเริ่มมีส่วนร่วมในการโจรกรรมและการฉ้อโกงรวมถึงการลักพาตัว ในเวลาเดียวกัน พวกเขาเริ่มทำลายการตั้งถิ่นฐานของชาวคริสต์อย่างเป็นระบบโดยไม่กระทบต่อชาวมุสลิม ในการตอบสนอง คริสเตียนได้จัดตั้งพันธมิตรทางทหารของตนเองขึ้น - "Antibalaka" (แปลจากภาษา Sango - antimachete) นำโดย Levi Maket กลุ่มติดอาวุธที่นับถือศาสนาคริสต์ได้ดำเนินการสร้างความหวาดกลัวต่อชนกลุ่มน้อยมุสลิม การสังหารหมู่บนพื้นฐานทางศาสนาเริ่มขึ้นในประเทศ ในระหว่างการพยายามล้มล้างระบอบการปกครองของ Jotodia เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2013 เพียงเดือนเดียว ชาวมุสลิมมากกว่า 1,000 คนถูกสังหารในเมืองหลวง
เฉพาะการแทรกแซงของฝรั่งเศสซึ่งในเดือนธันวาคม 2556 เป็นครั้งที่เจ็ดที่ทำการแทรกแซงทางทหารใน CAR หยุดการเปลี่ยนแปลงของสาธารณรัฐเป็น "รวันดาที่สอง" แม้ว่าฝรั่งเศสจะสามารถปลดอาวุธของกลุ่มติดอาวุธ Seleka และ Antibalaki ได้บางส่วน แต่พันธมิตรเหล่านี้ก็ยึดอำนาจไว้บนพื้น จนถึงสิ้นปี 2557 ประเทศแตกแยกจริง ๆ: ทางใต้และตะวันตกตกอยู่ภายใต้การควบคุมของกลุ่มติดอาวุธต่อต้านบาลากิในขณะที่ทางเหนือและตะวันออกยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยSélékaที่กระจัดกระจาย (60% ของอาณาเขต) ซึ่ง ถูกยกเลิกในปี 2556 การแบ่งแยกดินแดนเริ่มแพร่กระจายไปทางตะวันออกและในเดือนธันวาคม 2558 มีการประกาศการสร้างรัฐกึ่ง "สาธารณรัฐ Logone" ที่นั่น
โดยรวมแล้ว 14 วงล้อมเกิดขึ้นในอาณาเขตของ CAR ซึ่งควบคุมโดยกลุ่มติดอาวุธอิสระ ในอาณาเขตของแต่ละเขต กลุ่มติดอาวุธได้ตั้งด่านตรวจ เก็บภาษีและการชำระเงินที่ผิดกฎหมาย และดำเนินธุรกรรมหลายล้านรายการผ่านการลักลอบขนกาแฟ เพชร และไม้ล้ำค่า
หลังการเลือกตั้งประธานาธิบดีในปี 2559 อำนาจส่งผ่านไปยัง Christian Faustin-Arschange Touaderi และฝรั่งเศสถอนกองกำลังติดอาวุธออกจากประเทศ ซึ่งทำให้ตำแหน่งของรัฐบาลกลางอ่อนแอลงอย่างมาก และเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามกลางเมืองครั้งที่สามในประเทศ ความหมายอยู่ในความพยายามของรัฐบาลกลางในการฟื้นฟูบูรณภาพแห่งดินแดนของประเทศและนำกลุ่มติดอาวุธจำนวนมากมาอยู่ภายใต้การควบคุม
ดังนั้น เป็นเวลา 14 ปีที่ประชากรของ CAR ได้ผ่านการทดลองที่เลวร้าย และประเทศนี้ได้กลายเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยน้ำตาของมนุษย์โดยปราศจากการพูดเกินจริง ผู้อยู่อาศัยในท้องถิ่นอย่างน้อย 1.2 ล้านคนถูกบังคับให้ออกจากบ้าน นั่นคือ ทุก ๆ สี่เป็นผู้ลี้ภัยหรือผู้พลัดถิ่นภายในประเทศ ในปี 2560 เพียงปีเดียว จำนวนผู้พลัดถิ่นภายในประเทศเพิ่มขึ้น 70%
ใน 80% ของรถยนต์มีความไร้ระเบียบและไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิงของขุนศึก - ผู้บัญชาการภาคสนามของผู้ก่อการร้ายและผู้สมรู้ร่วมคิดคนเหล่านี้ปิดกั้นกิจกรรมปกติขององค์กรด้านมนุษยธรรมที่ให้ความช่วยเหลือด้านอาหารและการแพทย์ซึ่งความต้องการที่รู้สึกได้ถึง 50% ประชากรของรถยนต์ สถานการณ์เลวร้ายลงจากข้อเท็จจริงที่ว่า 75% ของประชากรสาธารณรัฐเป็นคนหนุ่มสาวอายุต่ำกว่า 35 ปี ในกรณีที่ไม่มีงานทำและการว่างงานในวงกว้าง พวกเขากลายเป็นเหยื่อง่าย ๆ สำหรับผู้สรรหาหน่วยรบของกลุ่มกบฏต่างๆในเวลาเดียวกัน การระบาดของ HIV-AIDS กำลังโหมกระหน่ำในรถยนต์ - 15% ของประชากรผู้ใหญ่ติดเชื้อโรคนี้
อนาคตสำหรับ CAR
ภาพความสิ้นหวังและความสิ้นหวังในรถทำให้คนคิดว่าประเทศชาติอาจมีชะตากรรมที่แตกต่างออกไป ขัดแย้งคำถามนี้สามารถตอบในการยืนยัน
ปัจจัยแรกของความสำเร็จอาจอยู่ในสภาวะเริ่มต้นที่ดี: ในยามรุ่งอรุณแห่งอิสรภาพ มีเพียง 1 ล้านคนเท่านั้นที่อาศัยอยู่บนอาณาเขตของตน ดังนั้น เมื่อเทียบกับภูมิหลังของศักยภาพทรัพยากรที่มีนัยสำคัญ เกือบจะสามารถสร้างรัฐสวัสดิการได้แล้ว สิ่งที่คล้ายกันในแง่ของสภาพความเป็นอยู่ที่ค่อนข้างเจริญรุ่งเรืองกาบองหรือเคนยา ความมั่นคงในประเทศอาจขึ้นอยู่กับการกระจายความมั่งคั่งทางธรรมชาติของประเทศอย่างเท่าเทียมกัน
ก่อนสงครามกลางเมืองที่เริ่มขึ้นในปี 2555 CAR อยู่ในอันดับที่ 10 ของโลกในแง่ของการผลิตเพชรในโลก ในขณะที่มีคุณภาพสูง (อันดับ 5 ในโลกสำหรับตัวบ่งชี้นี้) นอกจากนี้ CAR ยังมีทองคำสำรอง ยูเรเนียมเข้มข้น และแร่เหล็กจำนวนมาก การสำรวจและสำรวจน้ำมันและก๊าซยังคงดำเนินต่อไป ในขณะที่มีศักยภาพพลังน้ำที่สำคัญสำหรับการผลิตกระแสไฟฟ้า ปัจจุบันการดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศในภาคการสกัดแร่ยังคงเป็นงานหลักของรัฐบาลประธานาธิบดี Touaderi
เฉพาะการแทรกแซงของฝรั่งเศสซึ่งในเดือนธันวาคม 2556 เป็นครั้งที่เจ็ดที่ทำการแทรกแซงทางทหารใน CAR หยุดการเปลี่ยนแปลงของสาธารณรัฐเป็น "รวันดาที่สอง"
ปัจจัยที่สองในความสำเร็จของประเทศอาจเกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นของผู้นำระดับชาติที่จะรับใช้รัฐของเขาและทำงานอย่างซื่อสัตย์เพื่อประโยชน์ของตน น่าแปลกที่ต้องเผชิญกับการรัฐประหารโดยทหารในช่วงเวลาอันเลวร้ายของจักรพรรดิ Bocassi ผู้ซึ่งผู้คนของเขาและคนทั้งโลกจำได้ว่าเขาใช้เงิน 25% ของผลกำไรกีฬาประจำปีของประเทศในพิธีราชาภิเษกของนโปเลียนฆ่าผู้คนรวมถึงเด็ก ๆ ตามดุลยพินิจของเขาเองและแม้แต่ประเทศที่ได้รับบาดเจ็บจากสงครามกลางเมืองสามครั้งก็กินร่างกายของพวกเขา - เคยมีบุคคลเช่นนี้
เรากำลังพูดถึง Bertelemi Bogandu ชายผู้มีชะตากรรมที่ไม่ธรรมดาและยากลำบาก ในวัยเด็ก เขาสูญเสียพ่อแม่ เขาได้รับการเลี้ยงดูจากคณะเผยแผ่คาทอลิกของเซนต์ปอลในเมืองบังกี ต้องขอบคุณพรสวรรค์โดยกำเนิดของเขา เขาจึงสามารถเป็นบาทหลวงคาทอลิกคนแรกที่มีถิ่นกำเนิดในอูบังกี-สโล ต่อจากนั้น เขาได้ก่อตั้ง "การเคลื่อนไหวเพื่อวิวัฒนาการทางสังคมของแอฟริกาดำ" พรรคนี้ต่อสู้เพื่อปลดปล่อยสาธารณรัฐอย่างรวดเร็วและสมบูรณ์และให้สิทธิ์อธิปไตยแก่สาธารณรัฐ
ด้วยกิจกรรมทางการเมืองที่รุนแรง โบกันดาจึงได้รับเกียรติจากประชากรในท้องถิ่น เขาถูกเรียกว่าเป็นผู้นำที่โดดเด่นที่สุดของขบวนการปลดปล่อยอาณานิคมในแอฟริกาและนักการเมืองแอฟริกันทั้งรุ่นที่มีพรสวรรค์และมีพรสวรรค์มากที่สุดในระหว่างการปลดปล่อยอาณานิคมในแอฟริกาฝรั่งเศส ชาวบ้านถึงกับตั้งชื่อให้เขาว่า "แบล็กคริสต์" เพราะพวกเขาเชื่อว่าเขามีความสามารถมากจนสามารถเดินเท้าข้ามแม่น้ำ Ubangi ได้ อันที่จริง Boganda กลายเป็นบิดาของ CAR อิสระสมัยใหม่เขาวางรากฐานของ ระบบการเมืองของมัน กลายเป็นผู้ประพันธ์เพลงชาติสมัยใหม่และสาธารณรัฐธง
โดยตระหนักดีว่ารัฐหนุ่มสาวในแอฟริกาส่วนใหญ่เป็นรูปแบบเทียมในแง่ของพรมแดน เขาจึงเรียกร้องให้มีการชุมนุมบนพื้นฐานของอดีตแอฟริกาตะวันตกของฝรั่งเศส เขารณรงค์เพื่อรวมแอฟริกากลางในรูปแบบของ "สหรัฐอเมริกาในละตินแอฟริกา" ซึ่งจะรวมประเทศในภูมิภาคนี้ซึ่งผู้อยู่อาศัยพูดภาษาโรมานซ์ - ตรงข้ามกับอิทธิพลของอังกฤษ
อย่างไรก็ตาม แผนการอันยิ่งใหญ่ของ Bogandi ไม่ได้ถูกกำหนดให้เป็นจริง - ระหว่างเที่ยวบินจาก Berberati ไปยัง Bangui เครื่องบินของเขาระเบิด มีเวอร์ชันหนึ่งแม้ว่าจะไม่ได้รับการพิสูจน์ แต่ก็ไม่มีเหตุผลอย่างยิ่งที่ชาวฝรั่งเศสจะกำจัดศัตรูที่สาบานด้วยวิธีนี้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง CAR ได้สูญเสียบุคคลที่สามารถเปลี่ยนประเทศนี้ให้กลายเป็นพลังสำคัญที่สุดในโลก
เหตุผลนี้นำไปสู่ความคิดที่ว่ากองกำลังภายนอกมีบทบาทสำคัญในการกำหนดชะตากรรมที่น่าเศร้าของสาธารณรัฐอัฟริกากลาง เปรียบเปรยประวัติศาสตร์หลังอาณานิคมของสาธารณรัฐสามารถอธิบายได้ว่าเป็นลูกตุ้มที่แกว่งไปในทิศทางของปารีสจากนั้นไปในทิศทางของรัฐอื่น เป็นฝรั่งเศสที่ทำหน้าที่เป็นกษัตริย์ในดินแดน CAR มาเป็นเวลานาน สิ่งมีชีวิตในพระราชวัง Elysee คือประธานาธิบดี David Daco, Jean-Bedel Bokassa - ดังนั้นแม้ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม André Colingba, Catherine Samba-Panza ในทางกลับกัน Ange-Felix Patassé มุ่งเน้นไปที่ลิเบีย François Bozize ก็ได้รับการสนับสนุนจากแคนาดา จีนและแอฟริกาใต้ Michelle Jotodia มุ่งเน้นไปที่ Ugar และราชาธิปไตยของอ่าวเปอร์เซีย